بی شک داشته های ما دو بخش ناخودآگاه و خودآگاه دارند . داشته های ناخودآگاه را نمی دانیم چطور و از کجا دارا شده ایم . مانند بدنمان . بدن ما بی شک مال ماست . چه کسی آن را مال ما کرده ؟ این مالکیت حقیقیست . مانند زندگیمان . مانند پدر و مادر و خانواده داشتن . مانند داشتن حالات روانی و افکار و احساسات . قبل از همه ی این ها ، وجود داشتن . داشتن تنفّس . داشتن همسایه و هم نوع . داشتن خواب و بیداری . و . ما توان دستبرد در این داشته ها نداریم .

اقتصاد بعضی ها از طریق علم تامینه و اقتصاد خیلی ها از طریق عمل . حیفه وقتی علم هست آدم دست به دامن عمل بشه . هرچقدر که تو علم اقتصاد نقص وجود داشته باشه ناچار باید تو عمل تکمیلش کرد یعنی اگه کسی هیچ بهره ای از علم نداشته باشه کلّاً باید دم عمل رو ببینه و کسی که علمش کامل باشه به تمام معنا از عمل بی نیازه . حالا هی بگو شغل نیست بیکارم ! این داستانا چیه آخه ؟ اقتصاد یه حقیقته که همه ی عالم رو پر کرده .

خود را مرهون مملوکاتت نبین گفتند دارایی و اموال غیری را باید بیشتر کنی تا خوشبخت تر باشی !! رزق حق نه از بیرون می رسد نه از درون بلکه حقیقتیست فراتر از درون و بیرون که همه جا را پر کرده خود زندگیت رزق است خودت رزق هستی آن چه که هست رزق است میخواهی اموال را کسب کنی تا مصرفش کنید آن که مصرف می کند چرا نیاز شده ؟ از بی نیازی جدا نشو نهاد اقتصاد را دریاب تا محتاج گزاره نشوی نهاد را از خدا به خود سقوط نده تا از بی نیازی به نیاز نیافتی

اقتصاد رو آوردن تو کار » ! معیشت رو کار » تامین نمی کنه بلکه رزق » تامین می کنه . کار رزق نمیده بلکه رزق کار میده . کار خودش یه رزقه . همین . کار زیاد باعث رزق زیاد نمیشه بلکه برعکس نذار کار بشه حجاب رزقت از جریان رزق جدا نشو